شکوه بی بار

به کی  از هجر تو  فریاد کنم  زار  زنم

همچو بلبل ز غمت شکوه بی بار زنم

از خیالی که تو روزی به وصالم برسی

طرح امید   بر این  پرده  پندار  زنم

به کی از انده هجران تو تیغی سازم

بی دریغ از پی هم بر دل افگار زنم

به کی از اشک رخ و خاک سر کوی و رهت

خشت این غمکده سازم که به دیوار زنم

به کی از خویش بگردم که دمی بر گردی

به کی از بود خود این گون  ره  انکار  زنم

دلفروزی و  من از  هجر تو  دل افروزم

بردی  از من  دل و   من  ناله  بسیار زنم