مرگ

مرگ با من سخنی گفت و گریخت

و از آن گاه جهانی به خموشی ره برد

و سکوتی خنثی

                      به گریبان من غمزده صد چنگ انداخت

و از آن گاه هزاران دم همدم شده با من گم شد

و نیاز

       ناگریز از نگه سائل من کوچ به نابودی برد

و از آن گاه خدا را گویی

                         به خموشی بنشست

و بهاران پژمرد

                 چه شگفت آن که خزانی نرسید

مرگ بامن سخنی گفت و گریخت

و هجومی بی رنگ

                       رنگ ها را به غرامت می برد

و به یادم اما

               نیست آن جمله که او گفت به من