کودک فقر

چشمش نه فروغ کودکی  داشت چهرش    نه    خروش    کودکانه
	عکس از مصطفی موسوی

پایش   نه   توان   راه  رفتن بر   لب  نه طنین  یک  ترانه با  جامه چرک  و  ژنده رویی با    چهره   زرد     غمگنانه دستش    پی  تکه    نان  و آبی همواره به جست و جو روانه در پس زده های هر سرایی جوینده    روی   آب  و  دانه بگذشت و چو وی نیافت نانی راهش  چو  نداد  هیچ  خانه سر بر سر سایه ای فرو برد آرام        گرفت      عارفانه آگاه    نه    از    جفای    ایام پر کینه   نه   از   دل  زمانه